بررسی فراوانی آنتی بادی‏های IgG وIgM بر علیه سیتومگالوویروس در کیسه‏ های خون .

فهرست مطالب

عنوان                                                                                                            صفحه

فهرست نمودارها ‌ط

فهرست جداول  ‌ی

چکیده ‌ک

فصل اوّل: کلیات تحقیق

1-1 بیان مسئله و مقدمه 2

1-2 اهمیت و ضرورت انجام تحقیق  4

1-3 اهداف تحقیق  5

1-4 سؤالات تحقیق  5

1-5 فرضیه‏های تحقیق  5

1-6 تعاریف و اصطلاحات   6

1-7 متغییرهای تحقیق  7

فصل دوم: مبانی تحقیق و مروری بر تحقیقات انجام شده

2-1 تاریخچه 9

2-2 خصوصیات سیتومگالوویروس (CMV) 10

2-2-1 مورفولوژی  10

2-2-2 چرخه زندگی  10

2-2-3 اپیدمیولوژی  11

2-2-4 انتقال  12

2-2-5 بیماریزایی  13

2-2-6 تشخیص (سرولوژی) 13

2-2-7 پیشگیری  15

2-3 بررسی پژوهش‏های انجام شده 16

2-3-1 برخی پژوهش های انجام شده در ایران  16

2-3-2 برخی پژوهش های انجام شده در خارج از ایران  20

فصل سوم: مواد و روش‏ها

3-1 لیست مواد و تجهیزات مورد استفاده 24

3-2 محل پژوهش    24

3-3 جامعه مورد مطالعه 24

3-4 نوع مطالعه 25

3-5 روش نمونه گیری و حجم نمونه 25

3-6 ابزار پژوهش    25

3-7 مواد و آزمایش ها 25

3-7-1 تهیه نمونه سرم 25

3-7-2 روش آزمایش    26

3-7-3 مراحل الایزا  ELISA  27

3-7-4 فاز جامد  27

3-7-5 پوشش دهی  27

3-8 روش تجزیه و تحلیل داده‏ها 31

فصل چهارم: نتایج

4-1 نتایج توزیع فراوانی آنتی بادی IgG ضدسیتومگالوویروس بر حسب جنسیت اهداکنندگان خون شهرستان بم  33

4-2 نتایج توزیع فراوانی آنتی بادی IgM ضدسیتومگالوویروس بر حسب جنسیت اهداکنندگان خون شهرستان بم  35

4-3 نتایج فراوانی آنتی بادی IgG ضدسیتومگالوویروس بر حسب سن اهداکنندگان خون شهرستان بم  38

4-4 نتایج توزیع فراوانی آنتی بادی IgM ضد سیتو مگالوویروس بر حسب سن اهداکنندگان خون شهرستان بم  41

4-5 نتایج توزیع فراوانی آنتی بادی IgG ضد سیتومگالو ویروس بر حسب گروه خونی اهداکنندگان خون شهرستان بم  44

4-6 نتایج توزیع فراوانی آنتی بادی IgM ضد سیتومگالوویروس بر حسب گروه خونی اهداکنند‏گان خون شهرستان بم  46

فصل پنجم: بحث و نتیجه گیری

5-1 بحث   49

5-2 نتیجه گیری  51

5-3 پیشنهادات   52

منابع

فهرست منابع فارسی  54

فهرست منابع انگلیسی  55

فصل اوّل

کلیات تحقیق 

1-1 بیان مسئله و مقدمه

ویروس سیتومگال انسانی (HCMV) یک ویروس است که در سراسر جهان مشاهده و تخمین زده می‏شود که 50 -100 درصد از جمعیت جهان با این ویروس آلوده شده اند (Mocarsk, 2007; Ohlin et al., 2015). انتقال بیماری از طریق تماس مستقیم یا غیرمستقیم صورت می‏گیرد. این عفونت بومی است و در تمام طول سال اتفاق افتاده و شیوع فصلی در مورد آن مطرح نیست. عفونت سیتومگالوویروس در اغلب کشورهای توسعه یافته و کشورهای در حال توسعه در سنین کودکی به‏وجود می‏آید و تقریباً 80 -40 درصد افراد قبل از بلوغ با این عفونت مواجه می‏شوند (Almeid et al., 2001). ممکن است سیتومگالوویروس باعث بروز منونوکلئوز، تب هپاتیت و خستگی شود که این امر نادر است و عمدتا باعث عفونت دستگاه تنفسی فوقانی خفیف گردیده یا در بدن میزبان آلوده بدون علامت باقی می‏ماند. پس از یک عفونت اولیه سیتومگالوویروس فعال می‏گردد (Ohlin and Naucler_soderberg, 2015). این ویروس توسط سیستم ایمنی بدن میزبان حذف نمی شود. مانند دیگر اعضای خانواده هرپس ویروس، در سلول‏های بدن باقی می‏ماند و فعال بدون علامت در طول زندگی رخ می‏دهد (Sinclair and Sissons, 2006).

مخزن اصلی انتشار عفونت در بین بیماران بستری خون و فرآورده‏های آن و پیوند ارگان می‏باشد. قبل از این‏که بررسی عفونت در کیسه‏های خون صورت بگیرد احتمال عفونت از طریق ترانسفور زیون 2/5% به ازای هر واحد خون کامل بود که اکثر این عفونت‏ها از طریق لیت‏های آلوده موجود در خون صورت می‏گرفت در حال حاضر با بررسی وضعیت سرولوژیک دهنده و گیرنده عضو و کاهش لیت‏های آلوده موجود در خون و فرآورده‏های خونی انسیدانس این عفونت از طریق ترانسفور زیون کاهش پیدا کرده است (شریفی مورد و همکاران، 1380).

با توجه به این‏که این ویروس می‏تواند از طریق خون و فرآورده‏های آن پیوند مغز استخوان و بافته‏های توپر منتقل شود (Bowden et al., 1995؛ امینی کافی آباد و همکاران، 1388). بنابراین استفاده از واحدهای خون Ab_CMV منفی یا واحدهایی که تعداد لیت آن با استفاده از فیلتر کاهش یافته جهت جلوگیری از انتقال عفونت در گیرندگان خون به کار گرفته شده است (Dewitee et al., 1990؛ امینی کافی آباد و همکاران، 1388). درگیر شدن با سیتومگالوویروس در افراد دارای نقص سیستم ایمنی مادرزادی و اکتسابی مانند بیماران تحت شیمی درمانی، مصرف کنندگان داروهای مهارکننده ایمنی و دریافت‏کنندگان پیوند‏های آلوگرافت چه بیماری اولیه و چه فعال شدن مجدد ویروس می‏تواند با پیامدهای کاملاً متفاوتی هم‏چون: ترومبوسیتوپنی، آنمی همولیتیک، پنومونی، کولیت، هپاتیت، مننگوانسفالیت و حتی مرگ همراه باشد (Greeret al., 2004).

مطالعات زیادی در سال‏های اخیر در مورد سیتومگالوویروس انتقال یافته از طریق خون انجام گرفته است. Kothari و همکاران (2007) خطر شیوع بالای سیتومگالوویروس ناشی از تعویض خون در کودکان کم وزن مشاهده و خاطر نشان کردند هر چند این عفونت بلافاصله علائم بالینی از خود بروز نمی‏دهد. Roback  و همکارانش (2007) طی مطالعه‏ای اعلام کردند که سیتومگالوویروس یکی از مشکلات شایع خون بوده و حتی ممکن است در کسانی که از لحاظ ایمنی ناقص یا نابالغ باشند منجر به مرگ و میر شود.

 با توجه به اهمیت موضوع و مشکلات ناشی از ویروس سیتومگالوویروس در بیمارستان‏ها، تحقیق حاضر بر آن است تا با استفاده از روش الایزا فراوانی آنتی بادی‏های (IgM و IgG) بر علیه سیتومگالوویروس را در کیسه‏های خون مورد استفاده در بیمارستان را تعیین نماید و به این سؤال پاسخ دهد که میزان فراوانی آنتی بادی بر علیه سیتومگالوویروس کیسه‏های خون مورد استفاده در بیمارستان پاستور شهرستان بم چقدر است؟

1-2 اهمیت و ضرورت انجام تحقیق

تقاضا برای خون سالم عاری از سیتومگالوویروس برای اعمالی مانند پیوند به تازگی افزایش یافته است و در این زمان پزشکان سعی می‏کنند برای حفظ وضعیت سرم منفی بیماران بالقوه در خطر است. از این رو لازم است که اجزای خون منفی سیتومگالوویروس ساخته شده در دسترس برای این بیماران در معرض خطر به منظور جلوگیری از انتقال این ویروس به افراد مستعد قرار گیرد (Das et al., 2014). از طرفی آلودگی به این ویروس، به موضوعی نگران‏کننده برای گیرندگان انتقال خون به‏ویژه در موارد انتقال به نوزادان و بیماران با ضعف ایمنی تبدیل شده است. انتقال این ویروس از راه‏های مختلفی چون تزریق، تماس مخاطی، بزاق، ادرار، شیر، ترشحات واژن و مایع منی صورت می‏گیرد. انتقال از طریق خون و فرآورده‏های خونی یکی از مهم‏ترین راه‏های آلودگی به ویروس به شمار می‏آید (Adjel et al., 2006)، که با مخفی شدن آن در لیت‏ها و آلودگی‏های ناشی از سلول‏های خون و اجزای پلاکتی در شرایط تحت بالینی و در افراد با ضعف ایمنی صورت می‏گیرد (غفاریان کبلو، 1393).

پیشگیری بر علیه سیتومگالوویروس در بیماران پیوند عضو خطر بیماری در حال پیشرفته حاد و مزمن را کاهش می‏دهد، افزایش بقای گرافت و دیگر عوارض عفونی و برخی از سرطان‏ها را کاهش می‏دهد (Kalil et al., 2003; Valantine and Potens, 2007). افزایش کنترل ایمنی از سیتومگالوویروس نیز با کاهش خطر رد در بیماران پیوند قلب همراه است (Tu et al., 2006). علاوه بر این اگرچه اعتقاد بر این است که سیتومگالوویروس در جمعیت سالم بی‏ضرر می‏باشد، افزایش شواهد حاکی از آن است که به عواقب طولانی مدت کاهش سیستم ایمنی بدن و افزایش مرگ و میر کلی منجر می‏گردد (Aiello and simanek, 2012).

.